~~~~~~~~~~~~ Η Δική μου Γωνιά ~~~~~~~~~~

Καλωσορίσατε στη Δική μου Γωνιά:

Εσείς με την καλή σας διάθεση,

Κι εγώ με τη δική μου τρέλα,

Ελάτε να περάσουμε,

λίγες στιγμές ωραία.

Με χιούμορ γέλιο και χαρά

Εεε!!! και κανένα τραγουδάκι

έτσι για να ξεχάσουμε

την πίκρα το φαρμάκι..(lili)...

Και Πρώτα-Πρώτα να σας συστηθώ…

………………………………………………………………

Σχετικά μ’ εμένα λοιπόν: Μ.Μ.Μ.

Είμαι η (lili).  Τώρα θα μου πείτε ότι χαρήκατε πολύ,

      (τέλος πάντων).

Αυθεντική και αληθής:

Ζω την εποχή μου, με όλα της τα καμώματα.

Σπούδασα και σπουδάζω τη ζωή.

«Γηράσκω αεί διδασκόμενος».

Δεν θα άλλαζα τίποτα στη ζωή μου,

δεν μετανιώνω για τίποτα.

Με κουράζει και με πονά,

μόνο η αχαριστία.

Είμαι πρώτα Μητέρα,

μετά Σύζυγος

και μετά εργαζόμενη

και νοικοκυρά.

Ετών (45). Έξω τα καλοκαίρια.

Χόμπι μου:

Οι στίχοι και η μουσική.

Και για να δείτε ότι σας λέω την αλήθεια,

    διαβάστε.

Μικρή  Μικρούλα  Φαίνομαι

Μα  Δυστυχώς  Δεν  Είμαι

Είμαι  Μεγάλη   ΟΧΙ  ΓΡΙΑ

Δραστήρια  Με  Καλή  Καρδιά.

Όπου  Την  Εύρω  Τη  Χαρά

Πάντοτε  Τη  Γλεντίζω

Να  Μην  Περάσει  ο Καιρός

Και  Το  Μετανοήσω…….(lili)

Μ Η   Γ Ε Λ Α Τ Ε   Λ Ε Ω.!!!!!!!

.....................................................................................................

Καλό Καλοκαίρι!!!!!!

 

Μικρές Καλοκαιρινές ιστορίες: 
  Καλοκαίρι, η εποχή του χρόνου που τυπικά ξεκινά στις 21 Ιουνίου με το θερινό ηλιοστάσιο και ολοκληρώνεται στις 22 Σεπτεμβρίου με τη χειμερινή ισημερία. Μια εποχή που στο μυαλό μας έχει συνδεθεί με τις διακοπές, τον ήλιο, την ξεγνοιασιά,(που να τη βρούμε τώρα θα μου πείτε, τέλος πάντων). Κάθε καλοκαίρι λοιπόν, όταν ήμουν κι εγώ παιδί, ήταν απαραίτητες οι διακοπές για μια εβδομάδα τουλάχιστον, πριν αρχίσουν τα μπάνια, στο χωριό του παππού και της γιαγιάς, σημειωτέον ότι ήταν ορεινό το χωριό, ήταν όμως τόσο όμορφα που δεν καταλαβαίναμε για πότε περνούσαν οι μέρες.   Δίπλα από το σπίτι του παππού και της γιαγιάς έμενε μια άλλη γιαγιά, η γιαγιά Ευτέρπη, είχε κι αυτή το εγγονάκι της, και μας φώναζε να πηγαίνουμε να παίζουμε με τον μικρούλη.   Τις καθημερινές όλα καλά, αλλά την Κυριακή η γιαγιά  Ευτέρπη , επειδή η εκκλησία ήταν λίγο μακριά και δεν μπορούσε να πηγαίνει κάθε  Κυριακή , παρακολουθούσε την λειτουργία από την τηλεόραση.   Την ώρα λοιπόν που έβγαινε ο παπάς στην ωραία πύλη, έπρεπε να στεκόμαστε όλοι όρθιοι να κάνουμε το σταυρό μας και μη μιλάμε, μόνο όταν έψελναν οι ψάλτες ήταν λίγο πιο χαλαρά, και εμείς ένταξη σαν παιδιά άλλοτε καταλαβαίναμε , άλλοτε όχι , το μωρό όμως πώς να καταλάβει?  και νευρίαζε η γιαγιά Ευτέρπη και του φώναζε, αμαρτία παιδί μου, αμαρτία, κι ο μικρούλης φώναζε περισσότερο λες και το έκανε επίτηδες, αμαρτία παιδί μου, αμαρτία έλεγε και ξανάλεγε η γιαγιά.

................................................................................

Είναι μεγάλη υπόθεση -  στ' αλήθεια να γνωρίζεις...

για ποιους ανθρώπους -  στη ζωή

αξίζει να δακρύζεις..!

Το να περιμένεις είναι επώδυνο..- Το να ξεχνάς το ίδιο.

Δεν υπάρχει όμως χειρότερο μαρτύριο από το να μην ξέρεις ποιο να κάνεις από τα δυο...."

Και έρχεται η στιγμή που όλα τα "πειράζει "..γίνονται δεν με νοιάζει ..και ξενοιάζεις

Η ζωή συνεχίζετε χωρίς αυτούς που θέλουν να σε βλέπουν να κλαις ....

Χωρίς αυτούς που σ έχουν μόνο ως επιλογή ...

Χωρίς αυτούς που εκδικούνται και δεν ξέρουν να συγχωρούν....

Χωρίς αυτούς που φοβούνται να σου πουν την αλήθεια....

Χωρίς αυτούς που αξίζουν το Όσκαρ Α ερμηνείας λόγο υποκρισίας....!!!!!!!

Στη σκέψη μου ξανάφερα - όλα τα περασμένα

και θύμωσα πάρα πολύ - που έτυχαν όλα σε μένα….

Ξέρεις πως βασανίζομαι - ξέρεις πως σ’ αγαπώ

γιαυτό τα κάνεις όλα αυτά - σ’ αρέσει να πονώ….(lili).

...................................................................................... 

Παιδιά σήμερα έχει ανέκδοτο:

Ας με συγχωρήσουν οι Αξιοσέβαστοι ιερείς και οι Αξιότιμοι κύριοι Δήμαρχοι, με τα των συζύγων.

Σ’ ένα μεγάλο χωριό ήταν ένας Παππάς, πολλά χρόνια.

Πήγαιναν λοιπόν  οι γυναίκες να εξομολογηθούν και επειδή ντρεπόντουσαν να πουν του Παππά πως απάτησαν το σύζυγο τους -του έλεγαν:

Παππά γλίστρησα:

Παππά γλίστρησα η μια - Παππά γλίστρησα η άλλη, 

ήξερε πια ο Παππάς, τι ήταν το γλίστρημα.

Πέρασαν τα χρόνια κι ο Παππάς πήρε σύνταξη, 

πήγε άλλος  Παππάς στο χωριό, καινούργιος και νεαρός.

Πήγαιναν οι γυναίκες να εξομολογηθούν, με το ίδιο τροπάριο,

Παππά γλίστρησα η μια - Παππά γλίστρησα η άλλη,

για όνομα του Θεού, έλεγε ο παππάς,

μα πως γλιστράτε βρε παιδί μου?

τρέχετε στα πεζοδρόμια και γλιστράτε??

Να προσέχετε -  να προσέχετε,

προσέξτε σας παρακαλώ,  προσέξτε λιγάκι, 

για όνομα του Θεού:

Βέβαια δεν μπήκε καμία στον κόπο να του εξηγήσει, 

κι έμεινε ο παππάς με την εσφαλμένη εντύπωση, 

ότι οι γυναίκες γλίστραγαν, γιατί τα  πεζοδρόμια είχαν κακοτεχνίες.

Μια μέρα πήγε και η γυναίκα του Δήμαρχου

να εξομολογηθείείεί.

Παππά γλίστρησα- του λέει:

Έξαλλος ο παππάς, μα για όνομα του Θεού,

μα πως  γλιστράτε?

Ξέρω τα πεζοδρόμια είναι σε κακή κατάσταση, 

τα είδα κι εγώ, μα  προσέξτε λίγο σας παρακαλώ,

μην τρέχετε στα πεζοδρόμια και γλιστράτε,

για όνομα του Θεού.

Μετά λοιπόν από λίγες μέρες, γινόταν μια εκδήλωση,

στην πλατεία του χωριού.

Μαζεύτηκε όλος ο κόσμος, ανέβηκε κι ο Δήμαρχος στο βήμα να μιλήσει:

Θα κάνουμε αυτό – θα φτιάξουμε εκείνο – θα κάνουμε τ’ άλλο.

Τον διακόπτει ο παππάς, 

(που ως τιμώμενο πρόσωπο καθόταν στα πρώτα καθίσματα) και του λέει:

Άστα αυτά  Δήμαρχε και κοίτα να φτιάξεις τα πεζοδρόμια,

γιατί οι γυναίκες γλιστράνε.

Ο Δήμαρχος που ήξερε από τον προηγούμενο παππά 

γιατί  γλιστράν οι  γυναίκες, γέλαγε ειρωνικά:

Τ’ ακούς τι σου λέω Δήμαρχε,

  κοίτα να φτιάξεις τα πεζοδρόμια,

γιατί οι γυναίκες γλιστράνε,

ξανα-γέλαγε πιο ειρωνικά ο Δήμαρχος.

Θυμωμένος ο παππάς σηκώνετε όρθιος και του λέει:

Μη γελάς καθόλου Δήμαρχε,

γιατί επροχθές,

και η  δική σου γυναίκα γλίστρησε.

Σπύρος Ζαγοραίος ~ Ο Δήμαρχος 

...................................................................................
 

....................................................................................................

Το να τραβάς στη ζωή σου ..

κάποιες κόκκινες γραμμές ..

είναι μεγάλη μαγκιά ..

και θέλει αντοχή .. θέλει ψυχή..

 

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία..

ούτε τα άσχημα-ούτε τα ωραία..

Για όλα υπάρχει ένας λόγος..

και την απάντηση την δίνει ο χρόνος.  

 

Και είναι στιγμές που θες να γυρίσεις πίσω να ζήσεις ξανά τις πιο ωραίες σου στιγμές μα δεν μπορείς. Αυτές τις στιγμές κράτα βαθειά μες την καρδιά σου, είναι ό,τι αγάπησες και σ' έκανε πραγματικά ευτυχισμένο - και προχώρα.

Να ξέρεις πως τα όνειρα χάνονται μόνο όταν τα παρατήσεις.

Δυσκολίες θα βρεις πολλές σ' αυτό το ταξίδι μα όταν φτάσεις στον προορισμό σου θα έχεις κερδίσει πολλά.

Μην ξεχνάς ποτέ πως κάπου παρακάτω μακριά ή κοντά υπάρχει για όλα ένα τέλος.

Τίποτα όμως δε χάνεται απ' τη στιγμή που το έχεις ζήσει έστω και για λίγο.

Μένει για πάντα μέσα στην καρδιά μας σαν μια γλυκιά ανάμνηση και η αναμνήσεις είναι που δίνουν αξία στη ζωή μας!!!

Στένω στην άκρα των ματιών

το δάκρυ να μη στάξει…

Γιατί κυλώντας σ’ αγαπώ

στα μάγουλα θα γράψει…